Ever Ever After #12

Trawa. Trawa. Trawa. Tam jest ognisko, ognisko jest tutaj, tam jest  ognisko, jest wszędzie.

14-15.01.2015

~Michał ,,Multi''~

Randka z Laurą, była wspaniała. Wyszliśmy z kina.

-Michał.-powiedziała Laura.

-Tak?-powiedziałem.

-No bo ja...jestem w ciąży.

-Co?

-Byłam w ciąży za czasu, gdy miałam męża.

-To jesteś czy byłaś w ciąży?!

-Jestem.

-To dlaczego nie jesteś z swoim mężem?!

-Bo on nie żyje!-powiedziała Laura ze łzami w oczach.
-Spokojnie.-powiedziałem, przytulając Laurę.
Laura głośniej płakała.
-Już. Spokojnie. Będzie dobrze.
Gdy przytulałem Laurę, czułem ciepło w brzuchu. To znaczy motylki w brzuchu?

Dzień później...

~Laura~

 Wczorajszy dzień. Był przyjemny. Jedząc śniadanie, cały czas się rumieniłam.
-Co ci?-powiedział Kacper.
-Co? Mi nic. Czemu pytasz?-powiedziałam.
-Bo cały czas się uśmiechasz i rumienisz.
-Naprawdę?
-Tak.
Zapadła cisza przy śniadaniu. Kacper dziwnie na mnie patrzył.
-Co?-powiedziałam.
-Zakochałaś się.
-Co? Nie!
-Zakochałaś, zakochałaś, zakochałaś się!
-Wcale, że nie!
-Nie kłam mnie w żywe oczy! Przecież widzę, że jesteś w kimś zakochana!
-Dobra. Wygrałeś.
-Jaki on jest?
-Nie powiem!
-To może, zaproś go na dzisiejsze ognisko. Hm?
-Po co?
-Żebym mógł go poznać.
-No wiesz co?! Ja twojej żony nie widziałam, tak więc ty nie zobaczysz mojego chłopaka.
-Bo nigdy, nie chciałaś mnie odwiedzić!!! Ani też nie przyszłaś na mój ślub!!!
Zapadła głucha cisza. Taka cisza, jaka powstawała pomiędzy mną i Zayn'em. Czułam, że oczy moje stają się wilgotne. Zaczęłam płakać. Poczułam, że ktoś mnie obejmuje. Był to Kacper.
-Wybacz.-powiedział mój brat-Nie chciałem cię urazić.
-Nic się nie stało.-powiedziałam, pociągając nosem.
-Dasz sobie radę.
-Mam nadzieje.

***

-Będziesz na ognisku?-powiedział Kacper.
-Będę!
-A ten twój chłoptaś?
-Nie dzwoniłam jeszcze!
-Okey.
Wzięłam głęboki wdech. Podeszłam do szafki nocnej i wzięłam telefon. Wybrałam numer Michała. A co jeśli nie odbierze? Albo się nie zgodzi się przyjść na ognisko? Po chwili słychać było sygnał, gdy nagle...
-Halo?.-powiedział Michał.
-Hej. To ja Laura.-powiedziałam.
-Hejka.
-Słuchaj, bo dziś robię z znajomymi ognisko. Nie chciałbyś przyjść?
-Chętnie. A o której?
-O 19-stej.
-Yhym. Okey. Będę.

~Susan~

Kiedy skończyłam brać prysznic, ubrałam się i następnie włączyłam mojego laptopa. Zalogowałam się na Skype, Harry był dostępny. Przez chwile łączyło się z Harry'm, kiedy nagle pojwił się obraz.

-Suzi.-powiedział Harry.

-Hej.-powiedziałam-Jak tam u was?

-Dobrze.

-A jak tam u was pogoda?

-Typowa brytyjska.

Uśmiechnęłam się.

-A jak tam u ciebie, Sus?-powiedział Hazza, uśmiechając się łobuziersko.

-Da się żyć.

-Ta-a, jasne. Zabrakło ci mnie z rana, bez koszulki.

-Ta-a. Ciebie i trójki rozrabiaków.

-Na bank nudzi ci się samej.

-Oczywiście. Ale są plusy.

-Jakie?

-Nikt mnie nie budzi w nocy i mogę dłużej pospać.

-Ej...nie przesadzaj, panno Peace.

Westchnęłam.

-Wcale, że nie!

-Ta-a, jasne.

-Hazza...

-Tak?

-Tęsknie.

Harry uśmiechnął się.

-Ja też tęsknie.

-Dziś mamy ognisko...

-Chcesz żebym przyjechał do ciebie, panno Peace?

-Nie!

-Czemu nie? Przecież co dopiero mi proponowałaś.

-Nie proponowałam!

~Cinderella~

Liam nerwowo chodził w kłóko, po moim pokoju. Ja cały czas patrzyłam na niego i zastanawiałam się co go tak cały czas dręczy. A Tony smacznie sobie spał w swoim łóżeczku.

-Liam.-powiedziałam nie pewnie.

-Yyy...tak?-powiedział Liam.

-Co za myśl cię dręczy? Ma to coś zwiążane z śmiercią Zayn'a?

-Nie, o nim.
-Tak więc, o kim?
-O nas.
-O nas?
-Tak, o nas.
-Nie rozumiem.
-Chciałbym, żebyśmy doszli do kolejnego etapu.
-Kolejnego etapu?
-Tak. Pora do przejścia do czegoś więcej.
-Seks?
Liam przytaknął.
-Liam, nie bądź jak Harry i nie myśl o seksie.
-Skąd wiesz o czym myśli Harry?-powiedział Liam, siadając obok mnie.
-Wiem od Susan.
-A skąd wie Susan?
-A co ma ona nie znać, o czym myśli jej narzeczony?
-Jeśli ją to ciekawi, to tak.
Westchnęłam i przewróciłam oczami.
-Ej!-powiedział Liam, obejmując mnie ramieniem-Żadnych mi tu fochów!
-Ale ja lubię się na ciebie fochać!
-I dlatego bardziej cię kocham.-powiedział Liam, całując mnie w czoło.
-Jeśli chcesz, to możemy zrobić to...no wiesz.
-A ty chcesz?
-Tak.
-Dobra.
-Tylko daj mi chwile! Muszę poprośić Clarę, żeby poszła z Tony'm na godziny spacer.
-Okey. Poczekam.
Uśmiechnęłąm się i następnie wzięłam Tony'iego na ręce i wyszłam z mojego pokoju.

~Harry~

Siedziałem w salonie, na kanapie, przykryty kocem i piłem słabą kawę. Gdy usłyszałem kroki, schodzące po schodach i po chwili na kanapie obok mnie usiadła prawie pięciu letnia, brązowo włosa dziewczynka. Darcy.
-Tato...-powiedziała Darcy.
-Tak, słońce?-powiedziałem.
-Inne dzieci mnie nie lubią.
-Czemu tak uważasz?
-Nazywają mnie dzieckiem udawanych rodziców.
-Ale ty nie jesteś takim dzieckiem.
-Ale jeśli to prawda?-powiedziała Darcy z łzami w oczach.
-Nie jest to prawda.
-Skąd?
-Słończe.-powiedziałem, przytulając Darcy-Mogą mówić co chcą, ale Ty zawsze będziesz moją małą księżniczką. Strasznie przypominasz mi twoją mamę.
-Tak?
-Tak. Ona też kiedyś płakała przez złych ludzi, tak samo jak ty. Ale ona się nie poddała. Walczyła dalej.
-Tęsknie za mamą.-powiedziała Darcy, wtulając się we mnie.
-Nie tylko ty.


8 godzin później...

~Susan~

Była już 19-nsta. Ubrałam się i wyszłam z domu. Po kilku minutach byłam już na miejscu. W miejscu gdzie odbywało się ognisko było około 20-stu osób. Jeszcze pamiętam jak Drużyna ,,U'' , była to siedmioosobowa grupa. A teraz? Prawie 20!

~Susan 2 lata temu~

-To może, zrobimy małą plotkę?-powiedział Louis.

-Co masz na myśli?-powiedziała Agata.

-Może tak. Ja i Niall, powiemy prasie, że rano poszliśmy do domku Zayn'a i zauważyliśmy wywarzone drzwi, następnie, że wbiegliśmy do mieszkania i ,,niby'' przeszukaliśmy. A Zayn'a nigdzie nie ma.

-Hm...całkiem dobry pomysł.-powiedziałam.

-Co?! Dobry?! Mam tu siedzieć?! Cały czas związany?! A jak ktoś tu wejdzie?!-krzyknął Zayn.

-Spokojnie, w mieszkaniu jestem tylko ja i Kacper, rodzice wyjechali na 5 miesięcy do Paryża.-powiedziała Laura.

-Tak, ale pod jednym warunkiem.-powiedział Kacper-Rozwiązujesz go kiedy: chce on do toalety, na śniadanie, obiad i kolacje, no może na noc.

-Zgoda.

-No to. Drużyna ,,U''!

-Drużyna ,,U''?-powiedziałam.

-No tak, skoro Zayn został uprowadzony. To nasza ekipa  nazywa się Drużyna ,,U''.

-Drużyna ,,U''?-powiedział Niall, wyciągając rękę.

-Drużyna ,,U''.-powiedział Louis, powtarzając gest Niall'a.

-Drużyna ,,U''-powiedziałam równocześnie z Laurą, Kacprem i Agatą, powtarzając gest Niall'a i Louis'a.

~Susan (teraz)~

Minęły dwa lata... Jak ten czas szybko leci.

-Zuza, wreście jesteś!-powiedział Kacper, podchodząc do mnie.

-Ta-a. Jestem.-powiedziałam.

-20?

-Tak. Jak udało ci się tyle osób zebrać?
-Jakoś się dało.
Uśmiechnęła się.
-Pamiętam jeszcze, jak było nas tylko siódemka.
-Tak. Dobre czasy.
-Tak więc, co tam u twojej żony?
-U Jade? Dobrze. Jest w piątym miesiącu ciąży.
-Yhym.
-A co tam u twego chłoptasia?
-Zostawiłam go z trójką dzieci.
- I jak?
-Daje rade.
-A zapomniałem! Masz!-powiedział Kacper, dając mi bransoletkę.

Bransoletka była na czarnym skórzanym pasku z przywieszką typu komiksowych napisów ,,Zap!''.Taki sam napis miał Zayn na ręce. 
-Dzięki.-powiedziałam, ubierając bransoletkę.
-Uznałem, że ty i Laura, powinnyście mieć coś związane z Zayn'em. A z styłu zawieszki jest wygarewowane data urodzenia i śmierci.
-Kacper, ta bransoletka jest wspaniała. Jeszcze raz dziękuje.
-Nie ma za co.
Uśmiechnęłam się.

~Laura~

Spacerowałam sobie. Mój brat dał mi bransoletkę z zawieszką napisem ,,Zap!''. Zayn...   Chodziłam w kółko, mijałam wiele osób, niektóre twarze były mi znajome. Obiecał, że przyjdzie. Kiedy nagle upadłam na ziemie.

-Przepraszam cię. Nie zauważyłem cię.-powiedział ktoś, pomagając mi wstać-Pięknie wyglądasz.

-Michał.-powiedziałam-Jednak przyszyłeś!

-Przecież powiedziałem, że przyjdę.-powiedział Michał.

Uśmiechnęłam się.

-Chcesz się przejść przez staw?

-Jasne. Chętnie.

~Agata~

-Louis?-powiedziałam.

-Tak?-powiedział Louis z dołu.

-Gdzie są pieluchy?

-A nie ma tam gdzie zawsze?

-Nie ma tam!

-To idę kupić.

-Okey. Tylko szybko!

-Dobra!

Następnie usłyszałam zamykanie drzwi na dole. Westchnęłam.

-Widzisz Lily, jakiego ty masz ojca.

-Mama!-powiedziała Lily.

Uśmiechnęłam się.

~Louis~

Pojechałem do supermarketu, kupić pieluchy. Gdzie jest ten dział dziecięcy?

-Darcy nie kupie ci tej czekolady!-usłyszałem  za sobą, dobrze znany mi głos.

Odwróciłem się i zobaczyłem Harry'ego i jego córkę Darcy.

-Plose.-powiedziała Darcy do Harry'ego.

-Nie.-powiedział Harry.

-Plose, plose.

-Księżniczko, proszę nie rób miny swojej mamy.

-Plose...

-Czemu zawsze musisz mi przypominać matkę. Hm?

-Bo Darcy to mieszanka wybuchowa.-powiedziałem podchodząc do Harry'ego i Darcy.

-Boo!-powiedział Harry, gdy mnie zobaczył.

Uśmiechnąłem się.

-To mogę czekoladę?-powiedziała Darcy.

-Mówiłem już, że nie.-powiedział Hazza.

-A wujek Lou mi kupi czekoladę?

-Chętnie bym ci Darcy kupił czekoladę, ale twój tato później by mnie ubił za to, że kupiłem ci czekoladę. Więc, wybacz.

Brunetka zrobiła smutną minę.

-A gdzie masz dwójke dzieci?-powiedziałem.

-W domu, Gemma się nimi opiekuje.

-Czyli mały wypad na zakupy, ojca i córki?

-Tak.

-Ale tato mowil, że kupi mi cosz!-powiedziała Darcy.

-Ale nie czekoladę.

-I dziwisz się, że Susan nie umie z tobą wytrzymać.

-Ej! To nie moja wina, że Darcy jest taka jaka jest!

-To ty zapłodniłeś Susan-Puzan*, więc jest to twoja wina.

-Lou, jak mogłeś to powiedzieć?!

Zacząłem się śmiać.

Susan-Puzan - tak jest nazywana Susan przez 4/5 1D.

______________________________________________________

Rodział jest. Wreście. 

Wybaczcie, że tak długo czekaliście, ale nie miałam weny.

Ale teraz znów jest!

Zapraszam do głosowania w ankiecie!

Minimum 3 komentarze- rozdział w środę.