Ever Ever After #15

Maybe

18.02.2015

~Susan~

-A może w  czerwcu?-powiedział Harry.

-Mamy  końcówkę lutego myślisz, że zdołamy to wszystko przygotować?-powiedziałam.

-Co masz na myśli?

-No wiesz, zaproszenia, sala, zespół, sukienka, no i garnitur.

-Damy radę.

-Jesteś pewny?

-A nie mam być?

-No nie wiem.-położyłam się na łóżku.

Od tygodnia jesteśmy już w Anglii. A temu wzięło się na myślenie nad ślubem.

-Uważam, że jesteśmy jeszcze za młodzi na ślub.-powiedziałam, gdy brunet położył się obok mnie.

-Prawda.

-Więc nie powinniśmy jeszcze brać ślubu.-spojrzałam na Harry'ego.

______________________________

Przepraszam, że krótki. Ale brak weny :c

Drugie urodziny bloga

Dziś mijają dwa lata od powstania bloga. :-) 

Tak, więc...blog znów wraca do dawnego życia.

Więc dziś oczekujcie rozdziału.

Zawieszam

Niestety, zawieszam bloga. 

Nie wiem na jak długo.

 Po pierwsze: brak weny. A po drugie: brak chęci.

Tak więc, do zobaczenia wkrótce!

Ever Ever After #14 cz. II

Change My Mind

06.02.2015

~Harry~

Z dwa lub trzy razy oberwałem książką Louis'a.

-Dzięki, że ty prowadzisz.-powiedział Louis do Romeo'a.

No tak bo Louis myli strony w aucie.

-Nie ma za co.-powiedział Romeo.-A gdzie was zawieść?

-Lou...-powiedziałem.
-Już. Chwila. Zadzwonię do Laury.-powiedział Louis.
-Nie baw się w Susan.
Louis zaczął rozmawiać przez telefon z Laurą, a Darcy smacznie sobie spała.

~Laura~

Nikt  nie pytał się mnie, po co wychodzę z domu. Kacper i Samanta, pracowali nad czymś, a Zuza i Indianka, były w swoich domkach. Gdy nagle wjechał przez bramę czarny terenowy Ford. Silnik samochodu zgasł i z samochodu wyszedł szatyn. Wyglądający jak Zayn! Poczułam ukucie w sercu. Nie to nie Zayn, Zayn przecież nie żyje. Następnie z miejsca obok kierowcy wyszedł Louis, a potem z tyłu wyszedł Harry trzymając na rękach śpiącą Darcy.

-Laura.-powiedział Louis, podchodząc do mnie.-Gdzie znajdę twego brata?

-Domek numer pięć-powiedziałam.

-Dzięki.

Louis poszedł do domku mojego i Kacpra. Po chwili podszedł do mnie Harry, który nadal trzymał Darcy na rękach.

-Hej.-powiedział Harry.-Zajmiesz się nią?

-Cześć.-powiedział szatyn, podchodząc do nas.-Jestem Romeo Downey.

-Hejka.-powiedziałam-Ja jestem Laura Dawson.

-Miło cię poznać. Wiesz może gdzie znajdę Kirę?

-Kogo?

-Kire.

-Już idę!-powiedziała (raczej krzyknęła) Indianka, wychodząc z domku sześć.

Czyli Kira (asystentka Susan), była u Susan. Kira podbiegła do nas.

-Dawno się nie widzieliśmy.-powiedziała Kira do Romeo.

-Z dwa lata.-powiedział Romeo.

-Laura.-powiedział Harry.

-Tak?-powiedziałam.

-W jakim domku mieszka Susan?

-Harry!-powiedziała Kira-Sześć! Daj wezmę twoją córkę.

Kira wzięła od Harry'ego, Darcy.

~Susan~

Gdy Kira wybiegła i krzyczała: ,,On przyjechał''.  Zostałam całkiem sama. Poszłam do kuchni, zrobiłam sobie gorącą czekoladę i poszłam do salonu. Jeszcze nie usiadłam na kanapie, gdy usłyszałam pukanie do drzwi. Odłożyłam kubek gorącej czekolady na stolik i poszłam do drzwi wejściowych. Otworzyłam je, a w wejściu stał Harry.

-Nie powinneś być w Anglii?-powiedziałam.

-To tak się wita swojego chłopaka?-powiedział Harry, uśmiechając się łobuzersko do mnie.

-Tak, tak się wita swojego chłopaka, który powinien być w Londynie.

__________________________________________________

Druga część czternastego rozdziału. I pierwszy rozdział w 2015 roku.

N-O-V-I-C-E

Utworzyłam nowego bloga, na którym będą wpisywane informacje o rozdziałach. 

Oto linik:

N-O-V-I-C-E

Mam nadzieje, że pomoże on i wam i mnie.

Do następnego postu!!!

Ever Ever After #14 cz.I

Change My Mind

05-06.02.2015

~Harry~

Każdy z nas przeszedł przez odprawę i czekaliśmy na samolot.
-Tatusiu!-powiedziała Darcy.
-Tak, słońce?-powiedziałem.
-Muse siusiu.
-To chodź.-wstałem z krzesła.-Louis.
-Hm?-Louis oderwał się od książki którą czytał (do góry nogami, bo on tylko chyba tak umie czytać).
-Idziemy do toalety.-wskazałem na mnie i Darcy.
-Okay.

***

-Poczekam tutaj.-powiedziałem.

-Cimu?-powiedziała Darcy.

-Mi nie wolno wejść do toalety dla dziewczyn.

~Louis~

Czytałem jakąś książkę. Eeee... ,,Gwiazdy Naszych Wina'', kurde. Czemu pozwoliłem Agacie wsadzić do plecaka jakąś książkę?! Nie wiem o co tam chodzi.

-Przepraszam.-z zamyślenia wyrwał mnie czyjś głos.

Spojrzałem zad książki, na osobę stojącą na przeciw mnie. Moje serce (chyba) przestało bić. Gostek wyglądał jak Zayn!!! JAK ZAYN!!!

-Tak?-powiedziałem.

-Czy to miejsce jest wolne?-powiedział sobowtór Zayn'a.

Spojrzałem w moje lewo, nikt obok mnie nie siedział.

-Tak.-powiedziałem, wracając do książki.

-Romeo Downey.-wyciągnął w moją stronę  swoją dłoń.

-Louis Tomlison.-powiedziałem nie odrywając oczu od książki.

~Harry~

-Umyłaś rączki?-powiedziałem, gdy Darcy wyszła z toalety.

-Tjak.

-No to wracamy.

***

-Harry.-powiedział Louis, kiedy usiadłem na krześle i posadziłem Darcy na swoje kolana.

-Co?

-Jesteś bardziej organięty, zajarz o co chodzi w tej książce.-dał mi swoją książkę przed nosem.

-Okey...

W szanownej książce Louis'a, historia opowiadała o dwójce nastolatków z rakiem, Byłem na filmie z podobnym tematem   z Susan.

-No i?-powiedział Louis.

-Co?

-O co chodzi w tej książce.

-Oboje są chorzy na rak, zakochali się w sobie i mówią ''Okay?'' ''Okay''.

-Yhym. Nadal nie jarze.

-To naucz się czytać z zrozumieniem.-powiedziałem bardzo ale to bardzo wolno, żeby Louis zajarzył co mam na myśli.

-To nie miłe.-uderzył mnie w ramie.

-Ma on całkowitą racje.-powiedział nieznajomy, wyglądający jak Zayn.

-To jest Romeo, Hazz.-powiedział Louis.-Romeo to Harry. Harry to Romeo.

Dzień później...

~Laura~

Kacper wraz z Zuzą, Samanta i jakąś Indianką, siedzieli przy jakiś papierach.

-Musicie to teraz robić?-powiedziałam.-W czasie śniadania?

-Tak.-powiedział Kacper.

-Chodzą plotki, że masz chłopaka.-powiedziała Zuza.

-Na serio takie chodzą?-powiedziałam.

Ciemna blondynka przytaknęła i usiadła obok mnie.

-Jaki on jest?

-Zuza...-powiedział Kacper.

-No co?-powiedziała Zuza-Nie mogę się spytać?

-No możesz.

-Opowiadaj.

-Jest od de mnie o rok młodszy, ma niebieskie oczy, brąz włosy.-powiedziałam.

-A przystojny?

-Zuza!-krzyknął Kacper.-Nie czas na gadanie o chłopakach, na to miałaś czas w gimnazjum i liceum!

-Na to zawsze jest czas.-Susan uśmiechnęła się do Kacpra, następnie potem wybuchnęła śmiechem.

-Co Styles  w tobie widzi?-odparł mój brat.

________________________________________________

Proszę o to rozdział. Pierwsza część czternastego rozdziału
Miłego czytania. Mam nadzieje, że pojawi się przy najmniej
jeden komentarz.

Informacja

Wiem, że czekacie na czternasty rozdział. To nie chodzi o to, że mam mało czasu, nawet mam bo chodzę do pierwszej gimnazjum i teraz mam bardzo dużo kartkówek i sprawdzianów. Oto też chodzi. Bardzo rzadko widzę komentarze pod postem, to boli. Komentarze są bardzo motywujące, a gdy tak patrze, że nie ma komentarzy czasami myślę: ,,Nikt nie czyta? Tylko może jedna osoba.'' . Nie chce się tu użalać, ale jeden komentarz bardzo by mnie uszczęśliwił. Tak więc, do czternastego rozdziału. I mam nadzieje, że przynajmniej jeden komentarz pod nim się znajdzie.