Ever Ever After #3

No to świetnie!
9 grudnia 2014

~Susan~

-A twoi rodzice wiedzą,  że ty żyjesz?-powiedział Harry.

-Jasne, że tak.-powiedziałam-Przecież nie robiliby zjazdu rodzinnego.

-Trochę się denerwuje.

-Dlaczego?

-Bo, twoja rodzina może mnie nie zaakceptować.

-Zaakceptują cię. No oprócz mojej babci.

-Co?

-Nic, nic.

-Mamusiu.-powiedziała Darcy.

-Tak słońce?

-Ja nie chcę tam iść.

-Darcy, przecież pięknie wyglądasz. Nie chcesz się pokazać rodzinnie?

-Nie chcę!

-Jak pięknie wygląda Darcy?-powiedział Harry.

-Sam spójrz.-powiedziałam.

-Darcy, słońce, wyglądzas przepięknie!-powiedział Harry-Tak samo pięknie jak twoja mama.

-Miło to słyszeć.-powiedziałam i pocałowałam Harrego w policzek.

-Gotowe?-powiedział Harry.

-Można powiedzieć, że tak.

~Cinderella~

-Dzięki Claro, że mogę u ciebie mieszkać.-powiedziałam.

-Nie ma za co.-powiedziała Clara-Wybacz za ten bałagan. Szyłam do późna.

-Wybacz, ale to ja jestem Kopciuszkiem (ang.Cinderella).-powiedziałam-To ty jesteś projektantką?

-Tak. Nie widać?

-Ta-a. A jak ci idzie?

-Tak, że moje ciuchy nosi Susan Peace.

-Susan Peace?

-Tak, ona śpiewa w zespole L.I.F.E i jest narzeczoną Harrego Stylesa...

-Nie wymawiaj przy mnie tego nazwiska.

-Jesteś hejterką One Direction?

-Nie. Po prostu nie lubię jak ktoś o nich gada przy mnie.

-Aha. To nie wiem jak chcesz tu u mnie mieszkać.

-Dlaczego?

-Po pierwsze Susan przychodzi tu często z swoim narzeczonym, a po drugie jestem Directionerką.

-Aha. Wybacz, ale muszę się przejść.

-Spoko. Wrócisz na obiad?

-Nie. Zjem na mieście.

~Liam~

Siedziałem na kanapie, Elena ciągneła za sobą walizkę.

-Jesteś tego pewna?-powiedziałem.

-Liam, mówiłam ci już.-powiedziała Elena-To już koniec. Nie kocham cię już.

I wyszła, zastrzasnęła za sobą drzwi. Zostałem sam. Wziąłem nabrałem powietrza do płuc, wstałem z kanapy, podeszłem do wieszaka, wzięłem mój płaszcz i wyszłem się przejść.

***

Spacerowałem bo parku, tak w nieskończoność. Nikt w parku nie zwracał na mnie uwagi. Jakby Liam Payne nie szedł dróżką w parku, jakby był zwykłym człowiekiem. Szukałem wolnej ławki, żeby usiąść, ale wszystkie były zajęte, oprócz jednej. Na której siedziała samotnie czerwono włosa dziewczyna. Usiadłem obok niej, w ogóle na zwróciła uwagi, że usiadłem obok niej. Miała słuchawki na uszach, słuchała bardzo głośno muzykę. Jak dobrze słyszałem słuchała Katy Perry-Roar. Ściągneła słuchawki i spojrzała na mnie.

-Co się tak na mnie gapisz?-powiedziała czerwono włosa.

Miała oczy brązowe, a na twarzy miała piegi.

-Sorry.-powiedziałem-Strasznie głośno słuchasz muzyki i dlatego.

-Yhm.-powiedziała czerwono włosa-Jestem Cinderella, ale mówią mi Will. A ty jak masz na imię?

Jak powiem, że Liam. To zacznie piszczeć na cały park. I wszyscy się tu zbiegną, żeby zobaczyć o co te krzyki.

-Jackson.-powiedziałem-Przyjaciele mówią mi Jack.

-Wybacz, że tak balne.-powiedziała Will-Ale przypominasz mi Liama Payne z One Direction.

Mówiła moje imię i nazwisko z odrazą i nazwę zespołu tak samo.

-Kuzyn.

-Aha. 

-Słuchasz...

-Nie! Nie słucham One Direction. Jeśli o to chciałeś zapytać.

-Właśnie o to.

-Studiujesz coś?

-Tak. Studiuje prawo. A ty?

Liam, chłopie kolejne kłamstwo.

-Dopiero zaczynam psychologię.

-Psychologiem chcesz zostać?

-Mam to po tacie, który jest psychologiem.-powiedziała Will-Wiesz co Jacki, miło się z tobą rozmawia.

-Dzięki i nawzajem.

Cinderella uśmiechneła się.

-Powinniśmy się kiedyś jeszcze znów spotkać.-powiedziała Cinderella.

-Może jutro dziewiętnastej?-powiedziałem-Przyjadę po ciebie i wybierzemy się na jakąś kolację? Hm? Co ty na to?

-Jasne! Mieszkam na ulicy Cling 8/5.

-No to do jutra.

~Harry~

Oddychaj spokojnie, Styles. Obiecałeś Susan, że nie zrobisz jej obciachu, przy jej całej rodzinnie.

-Harry, wszystko w porządku?-powiedziała Susan.

-Wszystko w porządku.-powiedziałem.

-Jesteś pewien? Bo od dzięsięciu minut się cały trzęsiesz.

-Jestem w stu procentach pewny.

-Suzi!-uszłyszałem czyjś głos.

Do Susan podeszła jakaś kobieta.

-Ciocia Tiana!-powiedziała Susan-Jak dawno cię nie widziałam!

-Też się cieszę, że cię widzę.-powiedziała ciocia Tiana-A co to za przystojniak przyszedł z tobą?

-To jest Harry, mój narzeczony.

-Miło mi panią poznać.-powiedziałem ściskając ręke ciotki, Sus.

-Mów mi Tia.-powiedziała ciocia Tiana-Zuzinko, nie wiedziałam, że znajdziesz sobie takiego faceta.

-Ciociu, ja sam nawet nie wiedziałam, że takiego znajdę.-powiedziała Zuza.

Poczułem, że ktoś ciągnie mnie za dół manynarki. Spojrzałem w dół, osobą która ciągnełą mnie za manynarkę byłą Darcy.

-Tak, Darcy.-powiedziałem.

-Jak chcę do domu.-powiedziała Darcy.

-Nie tylko ty.-powiedziałem-Ale obiecałem twojej mamie, że tu będziemy.

-Ale, ja chcę do domciu!-powiedziała Darcy bliska płaczu.

-Co to za mała dziewczynka?-powiedziała ciocia Tiana.

-To moja córka. Ma na imię Darcy.-powiedziała Susan.

-Masz córkę?

-Tak.

-Ile ona ma lat?

-W marcu za rok skończy pięć lat.

-Pięć? Czekaj, to ty ile lat miałaś kiedy ona przyszła na świat?

-Czternaście.

Susan nie lubiała mówić tego innym. Że Darcy jest jej córką i urodziła ją kiedy miała czternaście lat. I do tego ojcem Darcy jest o dwa lata starszy od Susan, mężczuzna. Czyli ja.

-Z kim się zapuściłaś?-powiedziała ciotka Tia.

-Z synem, przyjaciółki mojej mamy.-powiedziała Zuza.

-Anne ma syna?

-Tak, ma.

-Nie wiedziałam. Wiedziałam tylko, że ma córkę.

-O Tia, widzę, że poznałaś narzeczonego Susan.-powiedziała pani Peace.

-Cla, powiedz mi. Anne ma syna?-powiedziała Tiana.

-Tak, ma.-powiedziała pani Peace-A co?

-Bo dowiedziałam się, że twoja córka zapusciła się jak miała czternaście lat, z synem Anne.

-No i?

-Jak syn Anne, ma na imię?

No to po mnie. Darcy wpadła w płacz, pochyliłem się nad nią i wzięłem ją na ręce.

-Ciii. Spokojnie.-szepnęłem Darcy do ucha.

-Claro, chcę znać odpowieć.

-Ja.-powiedziałem.

-Co?

-Harry!-powiedziała Zuza.

-Wybacz.-powiedziałem.

-Zuzanno Maro Peace, czy to prawda?-powiedziała ciotka Tiana.

-Tak.-powiedziała Zuza.

-Tiano.-uszłyszałem głos pana Peace.

-Adamie.

-Nie powiesz chyba mamie?-powiedział pan Peace.

-Mam zamiar.

-Zabraniam ci.

-Jestem już dorosła i robię to dla jej dobra.

-Jeśli chcesz, robić to dla dobra Susan, to nie mów mamie.

-Nie, Adamie. 

-Rób jak chcesz. Ale wiedz, że niszczyszcz życie mojej córce, kolejnej.

-Ja przynajmniej zwracałam uwagę na Charlottę.

-Ty jej coś nagadałaś i teraz przez ciebie została ukarana karą śmierci.

Pani Tiana, poszła.

-Adamie, starałeś się jak mogłeś.-powiedziała pani Peace.

Czułem jak Susan łapię mnie za ręke. 

-Czyli to koniec?-powiedziała Susan.

-Na to wygląda, córuś.-powiedziała pani Peace.

-Nie kapuję. Jaki koniec?-powiedziałam.

-Moja babcia jest przeciwna związków z brytyjczykami.

-A sama wyszła za brytyjczyka.-powiedział pan Peace-Moja matka, czyli Susan babcia, jest tu głową rodzinny i to ona decyduję o życiu nasz wszystkich.

No pięknie. Znowu stracę Sus.

__________________________________________________

Rozdział trzeci. Chora jestem i siedze w domu i więc zaczełam pisać rozdział. Miłego Czytania!