Uprowadzenie #10

Koniec stowarzyszenia sióstr

1 kwietnia 2013

Oczami Zuzy

Wraz z Agatą siedziałyśmy na podwórku słuchając muzykę na słuchawkach. Czekając na zebranie naszej packi, na koniec dnia. Agata ma tyle muzyki na MP3, że hej. Gdy zaczęłyśmy słuchać Rin Kagamine-Daughter of Evil.

Podbiegła do nas Karolcia, trzymająca w ręku telefon. Karo była cała zdyszana.
-Karo, co się stało?-powiedziała Agata.
-Wika....zzzzłamała....pppp....rrrr....zzzysięge.-powiedziała Karolcia łapiąc oddech.
-Złamała?-powiedziałam.
-Tak.-powiedziała Karolina.
-Skąd wiesz?-powiedziała Agata.
-Zrobiłam jej zdjęcie, jak całowała się z tym Lukiem.
-Co?!-powiedziałam równocześnie z Agatą.
-Hejka, dziewczyny. No to zaczynamy zebranie?-powiedziała Wika.
-Tak. I zaczniemy oto od tego, że złamałaś przysięgę!-powiedziała Karolcia.
-Co?!-powiedziała Wika-Nie masz dowodów.
-A o tuż mam.-powiedziała Karolcia dając przy twarz Wiki telefon.
-Skąd możesz wiedzieć, że to ja?
Spojrzałam na miejsce gdzie siedział Kacper, siedział nie daleko nas. Poszedł do niego Luke, coś mu szepnął do ucha.
-Co?!-powiedział Kacper-Całowałeś się z Wiką?!
-No to mamy dowody.-powiedziała Agata.
-Przysięgłyśmy, że tylko jedna z nas może mieć chłopaka. To tak to ustaliłaś.
-Czyli można powiedzieć, że to koniec Stowarzyszenia sióstr?-powiedziała Agata.
-Tak.-powiedziała Wika-To koniec. Możecie się rozejść.
Powiedziała Wika i każda z nas poszła w inną stronę.
-Zuza!-krzyknęła za mną Agata.
-Co?
-Mogę ci potowaszyszyć?
-Jasne.
-Chcesz słuchać?
-Dobra.
Agata podała mi jedną słuchawkę od MP3 i słuchałyśmy muzyki.

Szłyśmy ulicą Paradowską, gdy nagle podjechał jakiś samochód.
-Co tak Panienki same idą.-powiedział mężczyzna prowadzący auto.
-Louis.-powiedziała Agata prawie odruwając mi słuchawkę wraz z uchem.
-Auł.-powiedziałam łapiąc się za ucho. 
Ale Agata nie zauważyła mnie była zajęta swoją miłością.
-Gdzie idziecie?-powiedział Louis odginając włosy Agaty.
-Zaprowadzam Zuzę do domu.-powiedziała Agata-Jej rodzice pracują, a starszy brat jej odbiera jej młodszego brata.
-Aha.-powiedział Louis-To może chcecie się wybrać do nas, na jezioro. Co wy na to?
Agata spojrzała na mnie błagająco, ja tylko westchnęłam i pokiwałam głową, że tak. Agata aż kpiła radością. 
-Dobra.-powiedział Louis-Aga, chodz, usiądziesz po mojej lewej. A ty Zuza usiądziesz z tyłu.
Okey. Ja  i tył. Coś wspaniałego. Agata wsiadła do auta. Złapałam klamkę otworzyłam drzwi i zobaczyłam siedzącego z tyłu Harrego. Wsiadłam do samochodu, zamknęłam za sobą drzwi i zapięłam pasy.
-Te wasze Polskie auta, są nie wygodne.-powiedział Louis.
-Co masz na myśli, skarbie?-powiedziała Agata.
-To, że on zawsze wsiada prawą stroną, żeby kierować, a nie z lewej.-powiedział Harry.
-Mój brat kiedyś wsiadł  do tyłu, żeby kierować, a tu nagle brak kierownicy!-powiedziałam.
Samochód ruszył, mdliło mnie rozmowy Agaty i Louisa. Nagle w radiu zaczęła lecieć piosenka Celiene Dion ,,My Heart Will Go On'', uwielbiam tą piosenkę.

Louis i Agata zajęci byli swoją rozmową, a Harry był w patrzony w okno. Więc zaczęłam śpiewać. Poczułam jak ktoś dotyka mojej ręki. Był to Harry.
-Pięknie śpiewasz.-powiedział Harry.
-Dziękuje.-powiedziałam.
-Śpiewaj dalej.-powiedział Hazza.
-Nie chcę.
-Czemu?
-Nie lubię jak ktoś mnie słucha jak śpiewam.
-A mi się podoba jak śpiewasz. To co?
-Nic.
-Nic?
-Możemy nie wracać do lekcji?
-Nie możemy.
Harry patrzył uważnie na mój naszyjnik. Złapał naszyjnik.
-Nie wiedziałem, że ten naszyjnik w padły w ręce takiej pięknej kobiety jak ty.
Czy on próbuje mnie uwieść?
Ale jego głos jest taki ciepły i miły.
Zuza! Weź się w garść.
Nie pozwól mu się sobą manipulować.
Ale on jest taki słodki.
Kobieto opanuj się! 
Ale ja nie umie.
Ah, jakbym mogła zatopić moje ręce w jego włosach.
Zuza! Przestań robić tu za idiotkę!
Te jego piękne zielone oczy.
Kobieto!
-Może.-powiedziałam.
-No to jesteśmy na miejscu.-powiedział Louis.
Odpięłam pas, chciałam otworzyć drzwi, gdy ktoś zrobił to za mnię.
-Czy ta torba nie jest dla ciebie za ciężka?-spytał mnie Harry prowadząc mnie do jednego z domków nad jeziorem.
-Nie. Nie jest. Dziękuje za twoją troskę.-powiedziałam-Gdzie idziemy?
-Aaa. To domku w którym mieszkam.-powiedział Harry-Będziemy tylko we dwoje. Sam na sam.
CO?! MAM BYĆ Z NIM SAM NA SAM?! UMRĘ. MOJA KOBIECA NATURA TEGO NIE WYTRZYMA! 

Oczami Harry'ego

Zuza była po denerwowana. No cóż, nie dziwie się jej. Skoro ma być sam na sam z mężczyzną, który był od niej starszy, o dużo starszy, grający w znanym na całym świecie boysbandzie. Jak na swój wiek była bardzo piękna. Szukałem kluczy w spodniach. Nie mogłem ich znaleźdz.
-Niech to szlag.-powiedziałem.
-Co?-powiedziała Zuza.
Ona ma tak melodyjny z nutką słodkości głos. Głos który nie pasuje do jej wyglądu.
-Nie mogę znaleźdz kluczy.-powiedziałem.
-A sprawdzałeś w kieszeniach od marynarki?
No tak! Marynarka. Klucz był w prawej dolnej kieszeni marynarki. Wyciągnąłem klucz i otworzyłem drzwi.
-Panie przodem.

***

Zuza usiadła na sofie w salonie.

-Piękny ten domek i taki wielki.-powiedziała Zuza.

Usiadłem obok Zuzy. Ona odsunęła się troszeczkę od demnie.

-Sus.-powiedziałem zbliżając się do Zuzy.

-Co? Dlaczego Sus?

-Bo to ładnie brzmi.

Czułem jak oddech Zuzy, staję się szybszy. Prawie dotykałem warg Zuzy. Gdy nagle.

-Harry!-usłyszałem głos Nialla-Otwórz te drzwi ćwoku!

Wstałem i otworzyłem drzwi.

-Co chcesz?-powiedziałem.

-Louis mówił, że jest u ciebie ładna dziewczyna. Więc przyszyłem ją zobaczyć.-powiedział Niall.

-Niall?-usłyszałem głos Zuzy.

Zuza stała teraz obok mnie.

-Zuza!-powiedział Niall.

Zuza rzuciła się Niallowi na szyje.

-Skąd się znacie?-powiedziałem.

-Eee...Jestem koleżanką, jego kuzynki.-powiedziała Zuza.

No super. Odbiera mi ją.

-Idziecie na rolki?

-Nie.-powiedziałem.

-Tak.-powiedziała Zuza-Nigdy nie jeździłam na rolkach!

-No to chodźmy.

Wyszli razem, zamknęli za sobą drzwi, a ja zostałem sam. 

Oczami Nialla.

Zuza, nigdy nie jeździła na rolkach. Było to po niej widać. Zaliczała upadek za upadkiem. Raz tak się wywaliła, że miała całe czoło w własnej krwi.

-Nic ci nie jest?-powiedziałem pomagając jej wstanąć.

-Nic mi nie jest.-powiedziała Zuza.

Kłamała. Krew spływała jej po twarzy, czyli coś się stało.

-Może zaprowadzę cię do Harrego.-powiedziałem.

-Nie, nie trzeba.

Usłyszeliśmy krzyk, potem szelest liści. Zaczęliśmy szukać osoby która wpadła do jakiś krzaków.

Oczami Zuzy.

-Niall!-krzyknęłam.

-Co?-odkrzyknął mi Niall.

-Chodz tu!

-Coś znalazłaś?

Wskazałam na kobietę leżącą nieprzytomną w krzakach. Była to Julka.

-Zabierz ją do domu.

-Yyy?

-Do twojego.

-Aaaa. A ty pójdziesz do Harrego. 

-Co? Ale.

-Żadnych ale, idziesz do niego koniec i kropka.

***

Niall poszedł do swojego domku, nioszac Julkę. A ja poszłam do Harrego. Harry siedział na ganku. Musiał zauważyć,że się zbliżam bo poprawiał włosy.

-Piękny już jesteś.-powiedziałam podchodząc do niego.

Harry uśmiechnął się od mnie.

-Nie dorównuje tobie.-powiedział Harry.

-Naprawdę? Nawet gdy moja twarz jest prawie  we krwi?

-Może. Nawet dobrze przeczuwałem, że coś ci się stanie więc, zwzięłem tu ze sobą apteczkę. Usiądź, opatrzę ci tą ranę.

Usiadłam obok Harrego, on wyciągnął z apteczki Wodę utlenioną i welfoniki (czy jakoś tak to się nazywa), wyciścił moją twarz z krwi i przykleił mi na czoło plaster, żeby nie było żadnego zakazania. 

-Dzięki.-powiedziałam wstając.

-Nie ma za co.-powiedział Harry wstając i łapiąc mnie za rękę.

Nasze oczy się spotkały.

-Ile zaliczasz upadków i kaleczeń?

-Prawie codziennie.

Harry uśmiechnął się łobuzersko.

Harry zrobił to co go poprosiłam. Pocałował mnie.

Moje życie, zloty i upadki i mężczyzn którzy nie dawali mi spokoju....

______________________

Jupi!

Rozdziałek! :)