Serce #12

To nic kiedy płyną łzy

7 marca 2014

Oczami Laury

 Gdyby nie szła zemną Zuza, zalywałam bym się łzami. 
-Laura dasz rade.-powiedziała Zuza-On będzie załował, że stracił taką dziewczyne jak ty.
Uśmiechnełam się.
-Zuza gdyby nie poszłaś zamną to chyba bym popełniła samobójstwo.
-Mówią mi, że to przez zemnie ludzie chcą popełnić samobójstwo.
-A ja będę inna.
-Ta-a.
-Co sądzisz o moim ombre?
-Ładnie ci w niebieskim.
-Dzięki. A kiedy ty wróciłaś to swojego naturalnego koloru?
-Jak byliśmy w Brazyli, to wtedy.
-Aha.

***

-Dzień dobry.-powiedziała Zuza-Chciałam zrobic sobie tatuaż.

-Dobrze. Zaraz zawołam panie.-powiedział mężczyzna cały w tatuażach.

Usiadłyśmy na sofie w poczekalini.

-Im więcej tatuaży tym większe użależnie?-powiedziałam.

-Tak. Harry ma 48 tatuaży.-powiedziała Zuza.

-Najlepszy i tak jest Niall. 

-Zero tatuaży.
-Która z pięknych pań to Susan Peace?-powiedział młody mężczyzna podchodząc do nas.
Chłopak, miał brązowe włosy, piwne oczy i wyróżniał się w tym miejscu, miał tylko jeden tatuaż, na dłoni.
-To ja.-powiedziała Zuza.


Oczami Zuzy

Trochę to dziwne uczucie, kiedy Laura stoi za twoimi plecami, kiedy ja robię sobie pierwszy w życiu tatuaż. Nagdarstek boli, a raczej pali. Ale dam radę.
-No i koniec.-powiedział tatuażysta.
-Dziękuje.-powiedziłam.
-Jestem Leo.
-Miło.

***

-Co cię tak długo nie było?-powiedział Harry kiedy zamkenłam drzwi.

-Musiałam coś załatwić.-powiedziałam.

-Ta-a.-powiedział Harry-Darcy.

-Tak tatusiu?-powiedziała Darcy.

-Czy byś mogła pójść do swojego pokojiku, muszę porozmawiąc z twoją mamą na osobności.

Darcy wstała z podłogi i poszła do swojego pokoju i zamknęła za sobą drzwi.

-Gadaj.-powiedział Harry.

-Co?

-Gdzie byłaś i dlaczego cię długo nie było.

-Co to przesłuchanie?!

-Nie. Tylko pytam.

-Nie lubie tego, kiedy mnie się pytasz. Mam osiemnaście lat! Nie potrzebuje już niańki!

-Sus, powiedz mi, proszę.

-Ale...

-Ciii.-powiedział Harry kładąc palec na moich wargach, a drugą ręką złapał mnie za nadgarstek, który mnie strasznie bolał.

-Ał.

-Jeszcze nic nie zrobiłem.

-Ręka.

-Co ręka?

-Nadgarstek mnie boli.

Harry puścił mój nadgarstek i podciągnął rękaw mojej bluzki.

-Zrobiłaś sobie tatuaż?

-Tak.

-Sus.

-Nie rób mi kazań!

-Skąd wiesz, że to chciałem zrobić?

-Znam cię bardzo dobrze!

-Susan, uspokój się.

-Nie!

-SUS! 

-Nie.

-Dlaczego wybrałem właśnie ciebie? Dlaczego nie innej? 

-Harry...

-Nie, nic nie mów.

Dlaczego musimy się kłócić? Dlaczego jedno z nas zalewa się łzami? Dlaczego tak jest? Podeszłam do Harrego i wtuliłam się w jego plecy.

-Przepraszam.-powiedziałam-Kocham cię. 

-I co to zmieni?

-Harry...

Harry odwrócił się i staliśmy twarzą w twarz.

-Nie lubię twoich łez.

-Tak jak ja nie lubię się z tobą kłócić.

-Pocałuj mnie.

-Co proszę?

-Pocałuj.

-Nie.

-Pocałuj.

-Nie.

Przyciągnełam Harrego i zaczełam go całować. Czułam jak on się od demnie odsuwa, pogłębiłam pocałunek. On nadal się wyrywał, ale ja nie dawłam za wygranę, tak jak kiedyś robił to on. 

-Sus...

Patrzyłam mu prosto w oczy, odsunął mnie od siebie.

-Zaczynasz być coraz bardziej uwodzicelska.

-Uważasz tak?

-Oczywiście. 

Uśmiechnęłam się, a Harry odwzajemnił mój uśmiech.

-Za bardzo sobie pozwalasz, piękna.

-To twoja wina, to ty mi pozwalasz sobie pozwalać.

-Mrał. Piękna dama, sama się o to prosi. 

Harry zaczął mnie całować.

Oczami Agaty

-Co?-powiedziałam równocześnie z Louisem.

Laura siedziała u nas i pokazała mi i Louisowi, gazetę.

-Jak on może?-powiedział Louis.

-Zdradzić cię!-powiedziałam.

-Jesteś taka piękna.-powiedział Louis.

-Przepraszam, czy ja się nie przeszłyśałam?

-A co nie jest ładna?

-Jest, jest.

***

-Louis.

-Tak, kochanie?

-Nie mogę znaleźdż Lily. Wiesz gdzie ona jest?

-Jak tu weszłam, to ona wyszła.-powiedziała Laura.

-Co?

Oczami Lily

Zgubiłam się. Ja chcę do mamy i taty! Zaczełam płakać, jak to u małych dzieci bywa.

-Lily.-uszłyszałam głos wujka Harrego.

-Wujek?-powiedziałam.

Wujek Harry podszedł do mnie i usiadł na podłodze.

-Maleństwo, co ty tu robisz?

-Harry.-uszłyszałam głos cioci Zuzy-Aga przed chwilą do mnie zadzwoniła i powiedziała, że Lily zniknęła.

-Już ją znalazłem.-powiedział wujek Harry biorąc mnie na ręce-Pójdę ją zanieść do Agaty i Louisa.

Oczami Harrego

-I co?-powiedziała Susan wychodząc z pokoju Darcy.

-Lily wróciła cała i zdrowa do swoich rodziców.

-Aha, to świetnie. 

Podeszłem do Susan i objąłem ją w pasie.

-Gdyby  nie ja, nigdy by jej nie zobaczyli.

-Mamusiu!-powiedziła Darcy podbiegając do mnie i Susan.

-Tak skarbie?-powiedziała Susan.

-Właśnie skończyłam.

-Co skończyłaś?-powiedziałem.

-Lalką ślub.-powiedziała Darcy.

Susan zaczeła się głośno śmiać.

-Czy mogę wiedzieć o co chodzi?

-Co nie rozumiesz?-powiedziała Susan-Zrobiła lalką ślub. Mojej lalce i twojej.

-Aha.

-Tak, jako lalki już jesteśmy małżeństwem.

-Nie.

-Tak.

-Nie wierzę.

-Wybacz, ale Darcy to miesznka wybuchowa. 

-Jeeeeeeeeeeeeej!-powiedziała Darcy.

***

-A ona tak poprostu zrobiła ślub lalką?

-Tak, Harry.

-Naprawdę mamy dziwną córke.

-Połowa ciebie i połowa mnie. Więc sie dziwisz?

-Trochę.

Susan przewróciła oczami.

-Tylko nie to.

-Co masz na myśli?

-Nie lubię jak ty przewraczasza oczami.

-Harry, skarbie. Czy są jakieś rzeczy we mnie które lubisz?

-Tak są takie.

-A jakie?

-Lubię twój uśmiech, to jak na mnie patrzysz, to jak się mi wyrywasz i jak szepczesz mi do ucha.

-Naprawdę?

-A czy ja kiedyś cię okłamałem?

-No wiesz...

-Mogę zobaczyć jeszcze raz twój tatuaż?

-Możesz.

Susan wyciągneła ręke w moją strone. Tatuaż składał się z ptaków. Które pięknie zgrawyały się z urodą Susan.

-Piękny.-powiedziałem.

-Tak sądzisz?

-Jasne.

Susan się uśmiechneła, ja pocałowałem ją w usta.

Tajemnica...
...sekret...
...miłość...
...pragnienie...
...zdrada...
...smutek...
...złość...
...nienawiść...
...prawda...
...ból...
...łzy...

...uwodzicelskość...

____________________________________________________________________

Dwunasty. Trutrtu!